วันเสาร์ที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2557

ว่ากันด้วยเรื่อง ศาสตร์จีน



ศาสตร์จีน วันนี้มีเรื่องเกี่ยวกับผลงาน และแนวคิดของ อ.ถวัยล์ ท่านได้บอกเล่าเรื่องราวผ่านภาพและคำพูดที่ ช่วยให้เราระลึกอยู่เสมอว่าเราทำอะไรอย่างไร เราคือใคร เป็นสิ่งที่ดีมากเลยครับ ลองรับชมครับ
คำอรรถาธิบายผลงาน อ.ถวัลย์ และคำสั่งสอนในช่วงที่ท่านเป็นนักศึกษาโดย อ. ศิลป์ พีระศรี

อ.ถวัยล์ เขียนเล่าไว้ดั่งนี้ว่า

อะไรคือศิลปะ?
คำถามนั้นก้องสะท้อนอยู่ในผนังใจของผมในช่วงวัยรุ่น ในขณะที่ผมกำลังทำความเข้าใจศิลปะ ทะลวงกำแพงและหักโซ่ตรวน ขื่อคาพันธนาการทางงานช่างฝีมือ ไปสู่ความสะเมือนใจในศิลปะ

นี่นาย... ฉันคิดว่านายพอแล้ว นายทำได้แล้วงานเรียน นายคิดสินาย สร้างสรรค์นะนาย นายทำอะไรมาก็ได้ ที่ผิดน่ะนาย ฉันจะบอกนายว่ามันผิดยัไง

นี่่นาย... อันนี้ มันไม่ใช่นิสัยของนายนะ มันเป็นเดคคอเรทนะนาย มันสวยเกินไป มันไม่มีกำลังนะนาย เลิกทำเสียดีกว่านาย

นี่นาย... อันนี้ นายแกล้งทำเกินไป มันไม่ซินเซียร์นะนาย มันมากเกินไปมันเป็นบาโรคนะนาย มันไม่มีข้างใน มันกลวงนะนาย ฉันว่ามันไม่ดีนะนาย...ของนายมันเป็นโปสเตอร์นะนาย เพอร์สเปคตีฟนายผิดนะนาย มันไม่เป็นศิลปะนะนาย นายไม่เข้าใจฟิลลิ่ง มันไม่มีสปิริตนะนาย

นี่นาย... ควายของนาย แอ็คชั่นมาเกินไปนะ ฉันว่าม้าเท่านั้นทำท่านี้ วัวควายไม่ทำนาย

นี่นาย...เราเรียนศิลปะนะ ทำไมนายถึงไปให้เขาฝึกทหาร ซ้ายหัน ขวาหัน คนนะนายไม่ใช่ควาย

นี่นาย...หัวหน้ากองหัตถศิลป์ มาฟ้องว่าพวกนายนั่งนินทานางแบบทั้งวันไม่ทำงาน

นี่นาย...นู้ดของนายเหมือนไม้ทาสีนะนาย ไม่มีชีวิตเลย นายพยายามนะนาย

นี่นาย...รูปคนของนายยุ่งเกินไป ทำการเมืองมากเกินไป ฉันอยากให้นายทำศิลปะนะนาย ไม่อยากให้นายยุ่งเรื่องการเมืองในศิลปะ อันตรายมากนะนาย

นี่นาย...นายตกเพอร์สเปคตีฟอีกแล้ว นายมารีเอ็กแซมกับฉันนะนายก่อนกลับบ้าน

นี่นาย...นายอยากได้อ่านทีซีสไหมนาย มาหาฉันที่ห้องนะ พรุ่งนี้ฉันไปโรงพยาบาล

นี่นาย...ถ้านายรักฉัน ทำศิลปะนะนาย นายไม่ต้องจัดวันเกิดให้ฉัน นายจัดห้องเรียนให้สะอาด นายโกนหนวดแล้ว คนภูเขา วันนี้นายเป็นฮิวแมนบีอิ้งแล้ว ก่อนนั้นนายเป็นลิงนะนาย

นี่นาย... นายเข้าเรียนภาษาอังกฤษกับอาจารย์ผู้หญิงด้วยนะนาย ฉันรู้นายไม่ชอบ แต่อาร์ติสต้องมีความรู้เรื่องอื่นนะนาย ถ้านายปฏิเสธ นายลำบากนะนาย

นี่นาย... ฉันคิดว่า ที่นายขอฉันห้าร้อยบาทไปซื้อผ้าร้อยเมตรมาเขียนโปสเตอร์งานแห่งชาติ ฉันให้นายห้าบาทพอแล้วนาย เขียนเมตรเดียวพอ อาร์ต เอ็กซิบิชั่นฉันออกวิทยุแล้ว ให้สัมภาษณ์หนังสือพิมพ์แล้ว ฉันไม่ใช่โสเภณีนะนาย เราทำงานศิลปะ คนดูเขาอยากมาเอง ฉันไม่ได้ขายตัว ฉันทำงานศิลปะนะนาย

นี่นาย... ค่ำแล้ว นายเพิ่มกลับมาหรือ? (ผมกับวิรัช กันทรัพย์ เพื่อรุ่นน้องมัณฑนศิลป์ อาจารย์ใช้ให้ไปเขียนประกาศนียบัตรที่สถานฑูตแห่งหนึ่ง ทั้งวันเช้าจรดเย็น ตามคำสั่งอาจารย์)

นายได้กินข้าวมั๊ย? เขาเลี้ยงไหม? เขาให้เงินนายมั๊ย? ไม่เลยหรือ? บ้าจริงๆ

นี่ฉันให้นาย (อาจารย์ควักเงินส่วนตัวให้คนละร้อย บ่นพึมพำว่า บ้า บ้าจริง ๆ)

นี่นาย... รูปชาวเขาลงผี อันนี้ของนายเก็บไว้ให้ดี นายมีหัวคนหนึ่ง วันหนึ่งจะเป็นรูปสำคัญของเมืองไทยนะ

นี่นาย...นายคิดว่านายเป็นใคร สวัสดิ์ ชลูด ตั้งราคาสามพันบาท นายไปตั้งราคาเท่าเขาได้ยังไง นายยังเป้นนักเรียนอยู่นะ
นายไม่ใช่อาร์ติส

นี่นายคนภูเขา นายเอากะเขาด้วยหรือ ? แสดงรูปวังสวนผักกาดนี่
เหรอ ? นายระวังนะ นายทำคอมเมอร์เชียลมากเกินไปนะนาย ฉันว่านายตั้งใจทำงานดีกว่า

นี่นายคนภูเขา ฉันให้นายได้รางวัลแต่รูปนายแย่มากนะนาย สีนายไม่ทำงาน เพอร์สเปคตีฟนายผิด มันเป็นโปสเตอร์นะนาย รูปนายเป้นรูปที่เลวน้อยนิดหน่อยนะนาย

นี่นาย...ฉันคิดว่าถ้านายเขียนรูปอย่างนี้นะนาย ตายดีกว่านาย ไม่มีสปิริตเลย

มหาวิหารแห่งคุณธรรม

อาจารย์คือเทพเจ้าสำหรับลูกศิษย์ ทั้งเคารพ ยกย่องเทิดทูนบูชาต่อหน้าและลับหลัง เราวางท่านไว้บนหิ้งบูชา คุรุเทพ เกรง และกลัวท่านจะโกรธเสียใจ ที่เราไม่ขยันหมั่นเพียร ท่านเป้นแบบอย่างที่ดีเลิศ ทั้งคุณธรรม จริยธรรม และตลดจนเป็นแบบอย่างของการดำรงชีวิต

จากหนังสือ อาจารย์ศิลป์กับลูกศิษย์ หน้า386-389

คำวิจารณ์และความเอื้อาทรเหล่านี้กล่อมเกลาให้ท่านก้าวสู่ความเป็นศิลปินอย่างเต็มตัว และท่านก็ได้สร้างผลงานให้อยู่เคียงคู่โลกนี้ตราบนานเท่านาน

ขอบคุณ the nation

ครับกับเนื้อหาของบทความผมว่ามันให้แนวคิดอะไรหลายๆอย่างเลยนะครับ เพียงแค่เรารู้ ฟัง และคิดตาม สิ่งดีๆก็เกิดขึ้นกับตัวเราได้ เริ่มต้นที่การทำ แล้วพบกันใหม่ครับกับ SimpleThings เรื่องง่ายๆที่คุณก็ทำได้ สวัสดีครับ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น